करितां विचार सांपडलें
करितां विचार सांपडलें वर्म ।
समूळ निश्रम परिहाराचें ॥१॥
मज घेऊनिया आपणांसी द्यावें ।
साटी जीवें जीवें नारायणा ॥२॥
उरी नाहीं मग पडदा कां आला ।
स्वमुखेंचि भला करितां वाद ॥३॥
तुका ह्मणे माझें खरें देणें घेणें ।
तुह्मी साक्षी जाणें अंतरीचें ॥४॥